Cyclomatische complexiteit | Waarom het gemeten moet worden

Cyclomatische complexiteit geeft een waarde aan je Software – Weten hoe.

Cyclomatische complexiteit , ontwikkeld door Thomas J. McCabe Sr. in 1976, is een software metric (meting) die gebruikt wordt om de complexiteit van een programma aan te geven. Het is een kwantitatieve maat voor het aantal lineair onafhankelijke paden door de broncode van een programma.

Hoe meer cyclomatische complexiteit, hoe complexer de regels code zijn die je hebt geschreven.

Cyclomatic Complexity is direct gerelateerd aan de gezondheid van de code!

Cyclomatische complexiteit wordt gemeten op basis van de getallen die per methode in de broncode worden gegeven. Het is een directe functie van het aantal vertakkingen in je programma. Met elke if, for of case voeg je toe aan de cyclomatische complexiteit van het programma. Door vertakkingen uit een functie te verwijderen, kun je deze minder complex maken.

Het aantal regels code in een klasse of methode heeft ook invloed op de cyclomatische complexiteit, een groter aantal regels betekent een combinatie van meerdere logica’s, wat duidelijk in strijd is met SRP (Single responsibility principle).

Hoge “complexiteit” wordt direct vertaald naar lage leesbaarheid en hoge onderhoudskosten.

Er is waarschijnlijk geen enkele eenvoudige meting die een abstract concept als complexiteit in een enkel getal kan uitdrukken. Maar dit betekent niet dat we complexiteit niet kunnen meten en beheersen. Het moet gewoon worden gedaan met meerdere meetmethoden en controles die de verschillende aspecten van complexiteit dekken.

Horus, een platform voor engineeringbeheer, helpt met een reeks metrieken deze factoren te meten en de gezondheidsscore van de applicatie bij te houden. Ga op verkenningstocht door Horus

Lees meer over Horus in het vorige artikel